Ziekte van Cushing (PPID) typisch bij oude paarden

Iedere ruiter kent wel een paard die het heeft: de Ziekte van Cushing. Tegenwoordig spreekt men overigens liever van PPID (pituitary pars intermedia dysfunction), maar met beide termen wordt wel dezelfde ziekte bedoeld.

Maar liefst 15% van de paarden van 15 jaar of ouder heeft last van deze aandoening, al komt het ook bij jongere paarden voor.

Oorzaak van PPID

De oorzaak van deze ziekte ligt in de hypofyse, die in de hersenen ligt. Deze klier is bij paarden met PPID vergroot en werkt te hard. Hierdoor ontstaat er druk op de hersenen eromheen. Bovendien wordt de hormoonhuishouding verstoord en ontstaat er vaak insulineresistentie.

Typische symptomen van de ziekte

Het bekendste symptoom van de ziekte wat bij veel mensen direct de ‘Cushing-bel’ doet rinkelen, is de vreemde vacht die het paard krijgt. Het haar wordt vreemd lang, voelt stug, en gaat soms zelfs krullen. Ook worden deze paarden veel sneller hoefbevangen.

Overige symptomen

Daarnaast komen er nog andere symptomen voor zoals:

• Langzamer genezingsproces (zoals bij wondjes en sneeën)
• Ontstekingsgevoelig
• Meer zweten
• Een bolle hangbuik met minder gespierde rug (al zien we dit natuurlijk ook bij oudere paarden die deze ziekte niet hebben)
• Vetbulten boven de ogen (in de holte)
• Meer eten
• Meer drinken en plassen (in het geval van insulineresitesntie)
• ‘Wat minder goed in z’n vel’, zoals minder werklust en minder alert

Vaststellen van de Ziekte van Cushing bij een paard

Wanneer een paard meerdere van de bovengenoemde symptomen heeft, kan de dierenarts bloed afnemen om te testen of het inderdaad PPID is. Ook kan er gekeken worden hoe het zit met glucose en insuline in het bloed, zodat er uitsluitsel valt of er ook sprake is van insulineresistentie (suikerziekte). Dit is vooral belangrijk om te weten, omdat in dat geval de kans op hoefbevangenheid veel groter wordt.

Medicijnen en behandeling

Helaas is de Ziekte van Cushing / PPID niet te genezen. Toch kan een paard er behoorlijk oud mee worden, zonder er erg last van te hebben. Het volgende is daarbij belangrijk.

• Het geven van medicijnen die de afgifte van de hormonen uit de hypofyse afremmen. Je dierenarts kan je hierbij helpen, ook met een regelmatige check om te zien of de medicijnen nog steeds de goede dosis zijn
• Voorzichtig met grazen, vooral in het voorjaar. Een grasmasker kan helpen om het paard minder te laten eten
• Pas op met krachtvoer. Voer zo min mogelijk, en met zo min mogelijk suiker
• Hou je paard in goede conditie. Zorg dat hij niet te dik wordt (dat vergroot de kans op hoefbevangenheid nog eens) en hou ‘m in zijn bespiering
• Als hij niet meer door zijn vacht kom door middel van verharen, kan scheren helpen

Bron: Universiteit Utrecht